Diverse culturen kunnen wel samenleven (langs of met elkaar), doelgroepen zijn niet mijn focus en goede locatiemarketing is niet het best gebrande stukje stad. Vind ik, en daarom bedacht ik de methode Connected identity. Deze benadert een plek vanuit de bestaande mensen en de bestaande omgeving en ziet de buurt als een netwerk dat zichzelf vermarkt. Door acties die ontmoetingen veroorzaken en met wat sturing van de Connected identity marketeer.
Culturen in de buurt verbinden
De samenleving die ooit solide was, is versnipperd geraakt. Normen en waarden lijken te verdwijnen. Onze buurten zijn hun hart, hun identiteit verloren of aan het verliezen. Er is geen visie die overheden en burgers delen en de sociale controle en cohesie mist op diverse plekken in ons land. ‘Ieder voor zich’ is de norm die is ontstaan uit de versnippering.
De versnippering is een gevolg van de individualisering die nu op zijn retour is. We zijn op weg naar een netwerksamenleving en ik geloof dat deze samenleving kansen biedt voor een nieuwe samenhang: een samenhang op basis van passies en urgenties. Ik wil de buurt hun hart teruggeven, of een netwerk van meerdere harten. Door het een plek te bieden waar pioniers (ondernemers) zich graag vestigen en waar talent zich ontwikkelt met behulp van professionals.
Géén ouderwetse doelgroepen
Ik zie mensen als individuen met een vaste en een flexibele identiteit. De vaste identiteit (in werkelijkheid semi-flexibel) is wie we zijn: afkomst, cultuur, levensfase, geslacht, geaardheid et cetera. De flexibele identiteit is wat we doen: studie, werk, hobby’s, sport enzovoort. De identiteiten van de buurt zijn gelieerd aan de flexibele kant van de identiteit van de mens. Ik benader een locatie daarom nooit op ‘Marrokaanse buurt’ of ‘omgeving voor ouderen’, maar op ‘groene vingers’ of ‘sportief’.
Het centrum van de buurt is de ‘kerk’
Mijn benadering betekent niet dat een buurt maar één identiteit kan hebben, zoals een stad dat vaak poogt met citymarketing. Een netwerk met meer dan één identiteit biedt diversiteit in een buurt. Individuen kiezen hun eigen parcour door dit netwerk en door de stad. Zij kiezen welk DNA zij gebruiken en kunnen hierdoor verbonden zijn aan verschillende identiteiten en verschillende buurten.
De kerk was vroeger het hart van de buurt: de hoeksteen van de samenleving die symbool stond voor de normen en waarden van de hele samenleving. Nu leven we niet meer in een solide samenleving met één geloof, maar in een netwerksamenleving met diverse normen en waarden. Zoals vroeger ieder dorp en iedere stad om de kerk heen gebouwd was, zo kan nu iedere plek zijn eigen type kerk hebben. Bijvoorbeeld een kenniskerk. Maar ook dingen als ‘cultuur’ of ‘sport’ kunnen een identiteit vormen. Er hangen verschillende leefstijlen om deze identiteiten heen en we kunnen ook kennis én cultuur én sport aanhangen. Daarom kan één buurt divers DNA hebben. Het aanwezige DNA wordt zichtbaar zodra er interactie is tussen de genen waarin het DNA zich bevindt (tussen de mensen die ‘cultuur’ of ‘sport’ aanhangen).
Plekken vermarkten zichzelf
Diverse identiteiten kunnen een plek of een buurt weldegelijk vermarkten. De samenleving is net als de buurt één groot netwerk van diverse knooppunten en identiteiten. De ontmoetingen die plaatsvinden in de buurt zorgen voor rumoer. Het zijn de pioniers (op zichzelf of gezamenlijk) op deze plekken die de ontmoetingen veroorzaken. Daarmee is het hun belang en verantwoordelijkheid om een positief verhaal de wereld in te helpen. De verhalen en de mensen maken de plekken en daardoor vermarkten zij zichzelf.
De Connected identity marketeer coördineert programma en plek
Als Connected identity marketeer ken ik het DNA van- en de pioniers in de buurt waar ik werk. Ik zoek naar overlappingen: plekken waar de identiteiten samen komen. Bijvoorbeeld het park waar zowel de bejaarden als de kinderen in moestuintjes werken, waar de studenten en gezinnen recreëren en barbecuen en waar bijvoorbeeld basketballers en voetballers een plek hebben om te spelen.
Op de plekken waar overlapping plaatsvindt faciliteer ik het programma van de pioniers die ontmoetingen veroorzaken. Ontmoetingen zorgen er op den duur voor dat de locatie een plek krijgt op de ‘mental map’ van de mensen uit de buurt en daarbuiten. Vanaf hier geef ik mijn werk over aan bijvoorbeeld een buurtmanager.
Cultuurmodel Connected identity
Om uit te leggen hoe ik de identiteiten in een buurt zoek en daarmee harten vorm heb ik het cultuurmodel Connected identity ontwikkeld. Het cultuurmodel is ontstaan vanuit het Ui-model van Sanders en Nuijen. Een model dat ik tijdens het vak ‘organisatiekunde’ heb leren kennen. Ik heb het model vertaald naar de buurt. Ik zie de buurt als netwerkorganisatie. Het netwerk verspreidt zich vanuit de kernen in de buurt over de hele samenleving. Door ook de SWOT-analyse erin te verwerken analyseer je met het model de ziel van de plek en de ‘cultuur’ van de mensen én vind je een toekomstvisie voor de plek vanuit de bestaande kwaliteiten en missende kwaliteiten.
Ik werk voor de ontwikkelende partij (een ontwikkelaar, overheid, corporatie of zelfstandige organisatie). Via het model en in samenwerking met (communicatie-)experts vind ik de juiste (communicatie)middelen die het programma zelforganiserend laten worden. Deze middelen bestaan uit online en offline ‘plekken’ waar (nieuwe) mensen terecht kunnen om verbonden te worden aan het huidige programma en de mensen.
Connected identity verbindt ons aan elkaar en aan onze omgeving.