Vrouw des huizes hekelt vastgoed

Bloggen over de provada. Doen of niet doen? Ik stelde het, offline, aan tafel met Glamourmanifest, WYNEstrategy en BarendTreep. We gooiden met (on)gevraagd advies en prachtige quotes die ik, van iedereen, niet mocht opschrijven. Dat deed ik niet dus ik ben ze vergeten.

Wat leerde de provada ons? Wikistedia nodigde gasten uit die vooral spraken over het samenkomen van onze online en offline wereld. We moeten meer ontmoetingsplekken creëren. Ik zou graag toevoegen dat deze ontmoetingsplekken ook een sociale waarde moeten dragen. Dat de identiteiten van de mensen die elkaar ontmoeten op deze plekken ook zichtbaar zijn in beeld en verhaal. Maar dat wisten we al, toch? Verder was de provada praktisch gelijk aan vorig jaar.

Terug in de trein ben ik blij en teleurgesteld tegelijk. De zon schijnt en ik dwaal af. Wat deed ik daar eigenlijk op die beurs? Buiten het gezellige ‘offline’ ontmoeten van de mensen die ik reeds kende, vond ik het vreselijk. Ik houd er sowieso niet zo van om de hort op te gaan. Toegegeven. Ik ben graag thuis, in een omgeving die bij me past. Het liefste was ik dan ook ‘vrouw des huizes’ geworden. Maar hier neem ik geen genoegen meer mee.

Iedereen moet zich thuis kunnen voelen in zijn of haar omgeving. Iedereen. Daarom ga ik toch de hort op, naar die verdomde vastgoedbeurs. Morgen weer (half 11, stand 11-25) Oneindig lang zal ik doorgaan om zoveel mogelijk mensen een thuisgevoel te geven. Op hun werk, in hun buurt en op de plekken waar zij ontmoeten. Hiervoor ontwikkelde ik de marketingmethode Connected Identity en daaraan gekoppeld het cultuurmodel; ‘het pompende hart van de buurt’. Om ieder pand een thuisgevoel te laten bieden en om iedereen een thuisgevoel te geven in zijn of haar omgeving.

Ik hekel vastgoed, maar ik houd van de plekken die vastgoed biedt.

Dit bericht heeft 2 reacties.

  1. Yvonne de Korte

    Mooi Em!

    1. Emilie Vlieger

      Dankjewel Yvon!

Reageren is niet mogelijk.